جلسه دفاع از رساله: آقای مرتضی صمدی، گروه مهندسی قدرت
خلاصه خبر: برنامهريزي تعمير و نگهداري قابليت اطمينان محور در شبكه انتقال
چکیده: تعمیر و نگهداری قابلیت اطمینان محور، روشی سیستماتیک برای مدیریت تعمیرات است که اهمیت و وضعیت تجهیزات مختلف را به منظور بهینهسازی فعالیتهای تعمیراتی در شبکه در نظر میگیرد. وضعیت یک تجهیز پس از بازرسی مشخص میشود. در واقع شرایط واقعی تعمیر و نگهداری به گونهای است که پس از بازرسی و تعیین وضعیت استهلاک یک تجهیز در مورد نوع فعالیت تعمیراتی تصمیمگیری میشود. مدلهای تعمیر و نگهداری مبتنی بر بازرسی برای لحاظ کردن شرایط واقعی تعمیر و نگهداری در مراجع مختلف مطرح شده است. استفاده از این مدلها برای انتخاب استراتژی بهینه تعمیر و نگهداری یک تجهیز و زمانبندی تعمیر و نگهداری تجهیزات شبکه انتقال در میانمدت مورد بررسی قرار نگرفته است.
در اين رساله، ابتدا بر اساس مدل تعمیر و نگهداری مبتنی بر بازرسی، مدلی به منظور تعیین استراتژی بهینه تعميراتي یک تجهیز ارائه میشود. استراتژی بهینه تجهیز، نوع فعالیت تعمیراتی تجهیز را پس از بازرسی از آن مشخص میکند. استراتژی بهینه تعمیر و نگهداری تجهیز با کمینه کردن هزینه کلی شامل هزینه فعالیتهای تعمیر و نگهداری و بازرسی، هزینه ریسک خرابی تجهیز، هزینه خاموشی و هزینه حملونقل تعیین میشود. پس از تعیین استراتژی بهینه تعمیر و نگهداری، مدلی برای برنامهریزی سالانه تعمیر و نگهداری تجهیزات در شبکه انتقال ارائه میشود. برای برنامهریزی تجهیزات در شبکه انتقال، باید وضعیت استهلاک و اهمیت تجهیزات در شبکه در نظر گرفته شود. وضعیت استهلاک یک تجهیز پس از بازرسی و تعیین احتمال خرابی آن تعیین میشود. اهمیت تجهیز بوسیله اثر خروج تجهیز بر هزینه بهرهبرداری شبکه مشخص میشود. بدین منظور، توزیع احتمال فرآیند استهلاک هر تجهیز در طول سال بدست میآید و اثر بازرسی و فعالیتهای تعمیراتی مختلف بر روی توزیع احتمال خرابی محاسبه میشود. مسئله برنامهریزی تعمیر و نگهداری به صورت یک مدل احتمالی با متغیرهای باینری بهعنوان زمانهای بازرسی فرمولبندی میشود و زمان بازرسی تجهیزات در شبکه انتقال با در نظر گرفتن قیود شبکه به صورت بهینه تعیین میشود. مدل ارائهشده برای برنامهریزی تعمیر و نگهداری ترانسفورماتورها و خطوط انتقال در شبکههای آزمون IEEE-RTS و IEEE 57-bus پیادهسازی میشود.
27 آبان 1398 / تعداد نمایش : 1294
|